اصل طراحی پین اجکتور در قالب تزریق شامل استفاده از پین ها برای فشار دادن یا بیرون راندن قسمت قالب گیری شده از حفره قالب است. این پین‌ها معمولاً در نیمه اجکتوری قالب قرار دارند و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در برابر نیروهای وارد شده در حین پرتاب مقاومت کنند.
در اینجا چند اصل کلیدی وجود دارد که باید هنگام طراحی پین های اجکتور برای قالب های تزریق در نظر بگیرید:
1. قطر پین: قطر پین اجکتور باید با دقت انتخاب شود تا اطمینان حاصل شود که می تواند در برابر نیروی پرتاب بدون خم شدن یا شکستن مقاومت کند. قطر پین باید بر اساس مواد در حال قالب گیری و اندازه و شکل قطعه تعیین شود.
2. طول پین: طول پین اجکتور باید به اندازه ای باشد که بدون ایجاد آسیب، قطعه را به طور کامل از قالب خارج کند. برای جلوگیری از تداخل در حین پرتاب باید فراتر از سطح قطعه گسترش یابد.
3. مواد پین: پین های اجکتور معمولاً از فولاد سخت شده یا سایر مواد با مقاومت سایش بالا ساخته می شوند. ماده باید بر اساس تعداد مورد انتظار چرخه قالب و نوع ماده قالب گیری انتخاب شود.
4. قرار دادن پین: پین های اجکتور باید به صورت استراتژیک قرار بگیرند تا از بیرون ریختن یکنواخت قطعه از قالب اطمینان حاصل شود. آنها باید طوری قرار گیرند که از هرگونه تداخل با قطعه یا سایر اجزای قالب جلوگیری شود.
5. شکل پین: شکل پین اجکتور می تواند بسته به طراحی قطعه و الزامات جهش متفاوت باشد. اشکال رایج عبارتند از پین های مستقیم، پلکانی یا مخروطی. شکل باید به گونه ای انتخاب شود که علائم یا آسیب بر روی قطعه در حین پرتاب به حداقل برسد.
6. سیستم اجکتور: پین های اجکتور معمولاً بخشی از یک سیستم اجکتور بزرگتر است که شامل صفحات اجکتور، پین های اجکتور و پین های برگشتی است. طراحی سیستم اجکتور باید خروج صاف و کارآمد قطعه از قالب را تضمین کند.
7. ملاحظات خنک کننده: پین های اجکتور می توانند در حین پرتاب گرما ایجاد کنند، بنابراین کانال های خنک کننده مناسب باید در طراحی قالب گنجانده شوند تا از گرم شدن بیش از حد جلوگیری شود و از عملکرد مطلوب اطمینان حاصل شود.